Op een familliefeest in 1951 laat Peter Reijnders(1900- 1974) zich door zijn zwager, burgemeester Van der Heijden, strikken. Deze vraagt Reijnders eens te ontrafelen wat de mogelijkheden zijn de Efteling aantrekkelijk te maken. Die uitdaging laat de cineast Reijnders, die veel bekroonder films op zijn naam heeft staan, niet los. Temeer, omdat hij al een idee heeft. Op 12 mei 1951 wordt in het stadswandelpark ven Eindhoven een tijdelijke sprookjestuin geopend. NV Philips, die 1951 zestig jaar bestaat, legt de tuin aan als cadeau aan de bevolking. Peter Reijnders wil de tuin na de jubileumfestiviteiten een blijvend karakter geven en bij de Genneper Watermolen opnieuw opbouwen. Dat lukt niet, maar het idee transprorteer hij naar Kaatsheuvel. Het zou een intense verhouding met de Efteling worden die duurt tot 1967. Reijnders ontpopt zich als creatief uitvinder en een regisseur met een groot gevoel voor amusementwaarde. De tuin in Eindhoven was van plat board; het Sprookjesbos moet driedimensionaal worden en veel beweging brengen. Voor de uiterlijke vormgeving interesseert hij, na het uitoefenen van enige overredingskracht. Anton Pieck. Voor de techniek put Peter Reijnders uit zijn kennissenkring, contacten en zijn eigen vindingrijkheid.

De eerste tien sprookjes van het Sprookjesbos die ontwikkeld worden, moeten het publiek verbazen. Reijnders trekt daarvoor alle registers open. Hij komt met de meest inverntieve oplossingen voor bijvoorbeeld de bewegingsmechanieken en geluiden. Er komen korsetbaleinen, elastiekjes, en technieken uit het draaiorgel aan te pas. Het publiek geniet er in opperste verbazing van, zonder te weten wat zich achter de fraaie decors van Anton Pieck krekkemikkig afspeelt. En ook zonder te weten wat er in die decors te zien is. zoals het haar van sneeuwwitje, dat afkomsteig is van de Franse zusters uit het St.-Anna Gesticht in Eindhoven.

De magie die Reinders in de eerste tien sprookjes legt, is de opmaat voor zijn vedere huzarenstukjes in de Efteling. De Muzikale Paddestoelen, de Rode Schientjes, de eerste Chinese Nactegaal,Droonroosje, de Kip, Ezeltje Strekje en de Vliegende Fakir zijn voorbeelden van attracties waaraan Reijnders waardevalle bijdragen levert. Eeen vondst die hij samen met Henk Knuivers bedenkt en ontwikkelt, zou wereldfaam verwerven: Holle Bolle Gijs. De milieubewuste veelvraat verschijnt in 1959,’papierrrr hierrr...’ roepend, gevogd door een vriendelijke’ dank...u...wel’ . Sinds die tijd heeft de Efteling geen zwerfafval meer. Het laaste grote project waaraan Peter Reijnders meewerkt, is het sprookje van de Indische Waterlelies. Het voor die tijd enorme project is gebaseerd op eem verhaal van koningin Fabiola van Belgié. Tijdens een ontvangst in het koninklijke paleis te Leaken reageert de vorstin zeer enthousiast op de uitleg die Reijnders geeft over de uitvoering van haar verhaal. Een verhaal die overgins oorspronkelijk De Indiche Lelies heet. Water is er pas later aan toegevoegd. Peter Reijnders, die mede een bijzonder fundament legt onder de Efteling overlijdt op 74-jarige leeftijd in 1974. Hij laat een erfenis na die tot op de dag van vandaag miljoenen bezoekers van de Efteling verwondert en pleziert

Terug naar Grondleggers